Ballady i romanse – Adam Mickiewicz „Romantyczność”
Ballada – to gatunek liryki (nastrojowość, emocjonalność), epiki (fabuła i narrator) oraz dramatu (dialogi). Tematem ballad są niezwykłe, sensacyjne wydarzenia np. śmierć, uwiedzenie oraz obecność narratora, który w subiektywny sposób relacjonuje historię.
Jakie są główne cechy ballady? – liczne motywy ludowe i folklorystyczne, świat realny przeplata się ze światem fantastycznym (np. obecność istot fantastycznych, takich jak syreny, duchy czy nimfy), obecność przyrody, mocny punkt kulminacyjny w akcji, prosty bohater, los człowieka nie leży w jego rękach. W zbiorze znajduje się 14 utworów, między innymi to:
„Pierwiosnek”
„Romantyczność” („Czucie i wiara silniej mówi do mnie, niż mędrca szkiełko i oko”)
„Świteź”
„Świtezianka”
„Rybka” „Powrót taty
„Kurhanek Maryli”
„Do przyjaciół”
„To lubię”
„Rękawiczka”
„Pani Twardowska”.
Adam Bernard Mickiewicz – polski poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk, organizator i dowódca wojskowy, nauczyciel akademicki.
Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu. Zaliczany jest do grona tzw. Trzech Wieszczów oraz literatury polskiej, a nawet za jednego z największych na skalę europejską.
O czym jest wiersz pt. „Romantyczność?”
Opowiada o dziewczynie o imieniu Karusia, której narzeczony Jasieńko zmarł dwa lata temu. Dziewczyna widzi go w nocy, rozmawia z nim, lecz ludzie jej w to nie wierzą. Prosi Jasieńka, by został do rana, by ludzie mogli go zobaczyć i przestali uznawać ją za niespełna rozumu.
Akcja ballady Romantyczność toczy się na rynku małego miasteczka. Młoda dziewczyna zachowuje się jak szalona. Karusia wyciąga do kogoś ręce, rozmawia z duchem zmarłego chłopaka. Prosty lud na początku jej nie ufa. Dopiero później ludzie stwierdzają, że widzi Jaśka, bo w jej sercu nadal obecna jest miłość. Wśród tłumu pojawia się starzec reprezentujący pojęcia klasyczne: wiedzę, naukę i rozum. On nie wierzy w istnienie ducha, wyśmiewa młodą dziewczynę. Pojawia się poeta- narrator ballady, który stwierdza, że ,,czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko”. W balladzie tej poeta rozgraniczył dwie strefy: polemikę między światem racjonalnym i sferę intuicyjną.
Mickiewicz ukazał wewnętrzną wiarę nadbudowaną rozumem. W wypowiedzi narratora najważniejsza była siła przekonania.
